Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

...ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝΕ....

Ο ουρανός ανάβει τα φώτα τίποτα πια δεν θα ναι όπως πρώτα...
Ξημέρωσε πάλι...
Ξυπνάω στο φώς τα μάτια ανοίγω για λίγο νεκρός χαμένος για λίγο...
Ξημέρωσε πάλι...
Κι έχεις χάθει μαζί με του ύπνο μαζί με του ονείρου το πολύχρωμο κύκνο
Μην ξημερώνεις ουρανέ
Άδεια η ψυχή μου το δωμάτιο άδειο κι απ το ονειρό μου ακούω καθάριο το λυγμό της να λέει όνειρο ήτανε
Θα ξαναρθέις μόλις νυχτώσει και τ όνειρο πάλι την αλήθεια θα σώσει
θα μαι κοντά σου
Μόνο εκεί σ βλέπω καλή μου εκεί ζυγώνεις κι ακουμπάς την ψυχή μου με τα φτέρα σου...
Μα το πρωί χάνεσαι φεύγεις ανοίγω τα μάτια και αμέσως παθαίνεις..
Μην ξημερώνεις ουρανέ...
ΑΔΕΙΑ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ....